Xankəndi: Gerçəkləşən röyamız! - Səfər təəssüratları
Bilmək istəyirsiz dekabrın 21-də Qarabağın başkəndinə səfərdən sonra özümü necə hiss edirəm? Ta Xanın Kəndisi!
Əslində, "Qarabağ" - MOİK kubok matçının keçirildiyi Xankəndinə səfərlə bağlı təəssüratlarımı bölüşmək istəmirdim. Ömürboyu şüuraltımda qalmağını istəyirəm. Xudpəsənd, qeyri-təvazökar görünəcəyimi bilsəm də. Amma peşə öhdəliyi də var axı...
Səfərə çıxdığımız gecəni ümumiyyətlə yatmadım, gözümə yuxu getmədi. Saat 1-ə işləmiş evdən çıxıb toplaşma məntəqəsinə - "Koroğlu" metrosunun arxasındakı dayanacağa çatanda gözlərimə inanmadım. İynə atsan, yerə düşməzdi. Yolu məndən yaxın olanları başa düşdüm, məndən də o tərəfdən - Xocasəndən gələn Anar Cəfərsoy evdən 23.30-da çıxıb. Adam metro ilə gəlib və yola düşənə qədər 4 saat soyuq havada gözləməli oldu.
Halal olsun səfəri təşkil edənlərə. 50 avtobus, hərəsində 45-50 adam. O qədər insanı yerbəyer etmək, sənədlərini yoxlamaq, yol çantası, azuqə ilə təmin etmək. Hamısını qüsursuz yerinə yetirmişdilər.
Özümə söz vermişdim ki, o müqəddəs torpağa qədəm qoyanda ağlamayacağam. Nə qədər çətin olsa da, Xocalıdan, Əsgərandan keçəndə məni boğan qəhəri şəkil çəkməklə ötüşdürdüm. Amma gizlətmirəm, vahimələnmişdim. Sanki erməni vəhşilərinin əlindən qaçan, qarlı havada çılpaq ayaqları, digər əzaları donan Xocalı şəhidlərinin ruhları səsləyirdi məni. Nə yaxşı ki, təzəliklə azadlığa qovuşmuşdu o yaralı torpaq. Görünür, ruhlar sakitləşmişdi, yoxsa əhatələrindən çıxmaq olmazdı...
Bu da Xankəndi. Hələ erməni nişanları, yazıları qalır bəzi binaların, obyektlərin üzərində. Amma olsun, onlar da təmizlənəcək tezliklə. Elə yolumuzun üstündə, iki yerdə postu olan ruslar da gedəcəklər. Ən çox ləzzət edən o idi ki, sülhməramlılar qarşımıza çıxmadılar, sadəcə kənardan müşahidə etdilər. Beləliklə, Xankəndiyə qürur hissi ilə daxil olduq. Boş küçələr, boz binalar adamın canını sıxır. Qeyd etdiyim kimi, nə qədər tör-töküntüləri qalır, hələ tam dəyişilməyib, bu, normaldır. Prezident demişkən, separatizmin bütün töküntüləri tarixin zibilliyinə atılandan sonra o yerlər daha da gözəlləşəcək. Xankəndi stadionu kimi. Şəhərin mərkəzindən, yüksəklikdən balaca görünür, amma 100-120 pilləkən enib yaxınlaşdıqda tam fərqli auraya daxil olursan. Sanki illərdi bura gəlib oyun izləyib reportaj hazırlamışdım. Elə qısa müddətdə "Xankəndili" olan azarkeşlər də. Bəzən onların bizimlə Bakıdan və ölkənin digər bölgələrindən gəldiyini unudurdum. O qədər içdən, candan dəstəkləyirdilər ki...
"Ağlamayacağam" demişdim, amma himnimiz səslənəndə dözmədim. İlahi, nə böyük xoşbəxtlikdir bu. Uzun həsrətin şirin vüsalıdır. Şəhid ruhlarının pərvaz etdiyi, doğmalarının da olduğu məkanda başımızın üstündə dövrə vuran o ruhlara əbədi rəhmət olsun! Qazilərimiz zatən diqqət mərkəzində idilər. Hətta komandalar oyunun fasiləsindən dönüb ikinci hissəyə başlayanda prezident iki məşqçi skamyasının arasındakı texniki zonada onları başına yığıb söhbətləşirdi. Sıravi azarkeşlər isə bu birliyi alqışlarla süsləyirdilər. Baxdıqca doymadığım tamaşa idi...
Ümumiyyətlə, Prezident İlham Əliyevin və xanımı Mehriban Əliyevanın oyunu, bu tarixi anı izləməyə gəlməsi bayrama bayram qatdı. Ölkə başçısı şəhid övladlarının əhatəsində izlədiyi matçın sonuna qədər tərk etmədi stadionu və bildiyim qədərilə bu da bir ilk oldu. Ali Baş Komandan çıxışında "İmarət"in də müjdəsini verdi. Tezliklə Ağdamda da görüşmək ümidi ilə...
Mirağa
