0:7-yə sözardı - YAZI

Nihat Ağasoy

Gəldilər, getdilər... Təəccübləndirmədilər. Ya 4-5 olacağını güman edirdik, ya 5-6. Birini də hamımıza Dövlət Bayrağı Günündə belə desək, bonus verdilər. U-21-in Almaniyaya evdə uduzmamaq ehtimalı yox idi. Ölkə futbolunun səviyyəsinə real dəyər verməyi bacaranlar uzağı təsəlli qoluna ümid bağlaya bilərdilər ki, o da alınmadı.

Bu yazıda aşağı yaş qrupları üzrə yığmalarda görülən işin səmərəsizliyindən, ölkə futbolundakı özbaşınalıqlardan danışmayacam. 21 yaşadək futbolçulardan qurulan komanda əsas yığmanın gələcəyidisə, nəticələr hər şeyi deyir. Bu il 7 oyuna çıxan U-21 eyni sayda yenilgi acısı dadıb. Bizimkilər orta hesabla hər oyunda 4,2 top buraxıb və qapısında gördüyü 30 qola 4 topla cavab verməyi bacarıb. Bu rəzalətə ad tapmaq üçün zəngin Azərbaycan türkcəsində durumu hərtərəfli əhatə edəcək, acı gerçəkliyin rəsmini çəkəcək söz yoxdu. Köklü problemi ortaya atıb "qamçılamaqla” da iş bitmir. Bütün hallarda, vəziyyətdən çıxış yolu tapılmalıdı. AFFA-dakı qıvrımsaç müəllimin – Bernard Lippertin aldığı maaş halalı deyil. Və həmin pulun faydasız, işini bilməyən əcnəbiyə verilməsində az ya çox rolu olanlar da "kreslo”sundan ikiəlli yapışan fərasətsizlər yığınıdı. "Şüşəli saray”dakılar niyə ziyanın yarısından qayıtmaq istəmir?

Yeni sistem yaradılacaqmı? Nə vaxt yaradılacaq? Yenisi indikindən nə ilə fərqlənəcək? Buna bənzər suallar ətrafında yəqin, ölkə futbolunun qaranlıq sabahını özünə dərd edənlərin hamısı düşünür. Problem o qədər qorxunc həddədi ki, başa qayıtmaqdan başqa variant qalmayıb. Oyunu "Qarabağ”dakı köməkçilərindən biriylə canlı izləyən əsas millinin çalışdırıcısı Qurban Qurbanovun işi lap çoxdu. Ürəkdən inandığı Allah səbr versin. Təki işin incəliyini anladıqca "tfu” deyib istefa qərarını açıqlamasın. Yoxsa, assosiasiyanın "pul kisəsinin” - Rövnəq Abdullayevin rəhbərliyi dönəmində öyrəşdiyimiz xaosdan qurtulmaq mümkün olmayacaq. Bəzən məndən ARDNŞ-nin prezidentini niyə tənqiddən kənarda qoyduğumu soruşurlar. Səbəbini hamı üçün bir daha açıqlayıram: Abdullayev möhür vurmaq, qol çəkmək və neftdən gələn gəlirin müəyyən hissəsini birinci əl kimi futbol təsərrüfatına yönəltmək üçün AFFA-ya təhkim edilib.

Alın yazım Norveç, İsveç və ya Hollandiya futbolundan yazmaq, çatışmazlıqlarını üzə çıxarmaq olsaydı, duruma Avropasayağı yanaşar, belə desək, buğdanı başqa dəyirmanın gözünə tökərdim. Rövnəq bəy lippertləri nə axtaran, nə tapan, nə də gətirib futbolumuzun boğazına pərçimləyəndi. Bütün günahlar vitse-prezident Elşad Nəsirovla əlbir işləyən baş katibdə - Elxan Məmmədovdadı. Nəsirovla Məmmədovun mentallıq, ümumi xarakter və Azərbaycan reallığıyla üst-üstə düşməyən utopik yenidənqurma siyasətinin sonu əvvəldən görünürdü. Robert Prosineçkini yola salmaqla böyük yenilgini boynuna alan komanda təbii ki, baş katib və vitse-prezidentdən ibarət deyil.

Adları çəkilənlərin kurasiyasında onlarla yardımçı fiqurlar, yüzlərlə qulbeçələr var. Sadə məntiqlə, futbolun dünənində adı olmayanların təfəkkürüylə yürüdülən siyasət fiaskoyla sonuclanıb. AFFA-da sağlam müxalifətin kökünün kəsilməsi, təkpartiyalılıq ab-havası formalaşdırılması, lazımsız komitələrin, şuraların yaradılması fərqli nəticə versəydi, təəccüblənərdim. İndi nə edək? Samir Ələkbərovun U-21-i meydana hansı taktika ilə çıxartdığından danışaq? Almanlar önündə ürkmüş bildirçin sürüsünü xatırladan gəncləri qısma-boğmaya salaq? Bəlkə həmin postda adı hallanan başqa namizədin - Elşad Əhmədovun sözügedən milliyə daha çox şey verə biləcəyini müzakirəyə çıxaraq? Gözlərinizi bir anlıq yumun və düşünün.

"Futbol+” qəzeti