Zaman irəliyə, AFFA geriyə

Bu gün Azərbaycanda IV İslam Həmrəyliyi Oyunlarının təntənəli açılışı keçiriləcək. Və beləcə ölkəmiz dünyanın idman tarixinə yeni bir mötəbər idman yarışının ev sahibi, yüksək təşkilatçılıq qabiliyyəti ilə düşmüş olacaq.

Razıyam ki, bu yarışın ölkə idmanına elə də ciddi yoxdu. Yenə də Sabirabaddakı Olimpiya İdman Kompleksinin qapıları kasıb-kusub balarının üzünə bağlı olacaq, Lənkərandakı kompleksin tikintisini davam etdirmək heç kimin yadına düşməyəcək, Göyçayda və Şəmkirdəki idman qurğusundan isə otel kimi yararlanacaqlar. Bu yerdə qeyd edim ki, adlarını çəkdiyim rayonlar hamısı şərtidi. Onsuz da, aşağı-yuxarı bütün bölgələrdə vəziyyət eyni cürdü. 

Amma sözümün canı başqadı.

Çoxumuzun ürəyində narazılıqlar var. Neft pullarının düzgün istifadə olunmamasından gileyliyik. Düşünürük və iddia edirik ki, Azərbaycan və azərbaycanlılar daha yaxşı yaşaya bilərdi, dünyanın dörd bir yanına çörək və iş dalıyca yollanmazdılar. Körpələrimiz dünyaya göz açan kimi adlarına bank hesabları açılar, əyalətlərdə yol, elektrik enerjisi, su problemi yaşanmaz, Bakının göbəyində təbii qazın verilişi iki gündən bir kəsilməzdi.

Amma etiraf edək ki, bütün bu əyər-əksikliyin fonunda müsbət dəyişiklik də var. Neft milyonları az da olsa, həyatımızda nələrisə dəyişdirib. Şəhərimizin siması, küçələrdə şütüyən bahalı avtomobillər Bakını 10-15 il bundan əvvəlki ilə müqayisə etməyə imkan vermir. Ticarət mərkəzlərində, kafe və restoranlarda da həyat xeyli qaynardı. İqtisadi çətinliklərə, kredit borclarına baxmayaraq, insanlar özlərinə korluq verməməyə, həyatın ləzzətini çıxarmağa çalışırlar.

Qara tüstü buraxan "Paz”, "Laz”, "Lıvov” avtobuslarını şəhərdaxili marşurutlarda yavaş-yavaş rahat və təhlükəsiz "Baku Bus”lar əvəz edir. "ASAN Xidmət” filialları bürokratik əngəllərdən boğaza yığılmış sadə vətəndaşları bir-neçə saatlığa da olsa, dünyanın qayğılarından uzaqlaşdırır, məişət qayğılarımızı yüngülləşdirir. Bütün bunlar son 5-10 ildə həyatımızda baş verən müsbət dəyişikliklərdi. Razılaşaq ki, mahiyyəti kiçik, amma faydası böyük olan dəyişiklikləri məhz neft milyonlarının sayəsində reallaşdıra bilmişik.

Həmin milyonlardan AFFA da payını alır. Özü də yetərincə ciddi məbləğdə. Azı 10 ildi ki, dövlət səviyyəsində futbol böyük qayğı ilə əhatə olunub. 2005-2015-ci illəri əhatə edən Dövlət Proqramı imzalandı. Hər il AFFA-nın büdcəsinə SOCAR-dan 25-30 milyon pul keçirilir. Amma futbolumuz nəinki kütləviləşib, irəliyə gedib, əksinə, daha da geriləyib. 10-12 il bundan əvvəl az qala hər ay yeni bir komanda yaranırdı, iş adamları futbola axın edirdi, sərmayə qoyub, ciblərinin pullarını xərcləyirdilər. Bu gün isə AFFA Premyer Liqaya buraxmağa 10 komanda tapa bilmir. 8 komandanın ətəyindən yapışıblar, onların da altısı AFFA-nın əlinə baxır.

Hara getdi o adamlar? Nə üçün futboldan üz döndərdilər? Futbolun sevildiyi rayonlarda nə üçün iş adamları yerli komandalara yaxın durmur? Bunun hesabatını AFFA verməlidi. Çünki Azərbaycan Respublikasında futbol siyasətini məhz bu qurum həyata keçirir, bunun üçün dövlət xalqın boğazından pul kəsib AFFA-ya verir. Buyursunlar, cavab versinlər. 

Son 10 ildə həyatımızda çox şey dəyişdi. Təkcə futbolumuzdan başqa. AFFA nə üçün zamandan geri qalır?

Sport7.az