“Milan”ın formasını geyən biri istədiyi kimi hərəkət edə bilməz” - Qattuzo

18-19 il boyunca futbol - haqqında düşündüyüm yeganə şey idi. Yediklərimə diqqət edirdim, şərab içməkdən çəkinirdim. Buna görə də bu gün futbol oynamaq üçün darıxmıram. Karyeram ərzində etməli olduqlarımdan da artığını etmişəm. Heç bir şeyi şansa buraxmamışam. Düşərgədə olanda heç kim mənimlə bir otaqda qalmağa cürət etmirdi. Həmişə yalnız olurdum. Bəzi önəmli günlərdə olurdu ki, gecə saat 4-də oyanıb televizora baxırdım. Bir saat sonra yenidən yatağa qayıdırdım. Düşünürəm ki, belə şeylər mənimlə birlikdə qalan insana qarşı heç də ədalətli olmazdı. Oyunlar ərəfəsində çox emosional olurdum, yuxu problemləri yaşayırdım. Tez-tez gecənin bir yarısı yuxudan oyanırdım. Şükürlər olsun ki, indi yata bilirəm. Ancaq o vaxt kiminsə mənimlə bir otaqda qalması imkansız idi.

"Milan”dakı həkimim sümüklərimin bərk olduğunu deyirdi. Əməliyyat keçirmişdim, buna rəğmən, olduqca təmkinli idim. Əməliyyat zamanı heç nə hiss etmirdim, amma hekayə doğrudu. Cərrah iki neştər dəyişməli olmuşdu, çünki onlar sümüklərimə təmas edərkən sınmışdılar.

"Milan” futbolçular demək deyil, "Milan” tarixdi - 100 ildən artıq müddətdir yazılan tarix. Klubu təmsil edən adam onun tarixinə, cəmiyyətinə hörmət etməlidi – problem burada ortaya çıxır. Məsuliyyətli olmalısan və düşünməməlisən ki, mən buranın sahibiyəm. "Milan”ın formasını geyən biri istədiyi kimi hərəkət edə bilməz. Bu, yolverilməzdi. Mənim düşüncə tərzim belədi. Bizim dövrlə indiki generasiya arasında çox böyük fərq var. Gənc olanda hər şey üçün mübarizə aparmaq məcburiyyətində idim. Bilmirəm, bəlkə indiki nəslə nisbətən mənimlə daha yaxşı rəftar etmişdilər, bəlkə də, yox. Yaşlı futbolçulara böyük hörmətim var idi. Hər tənəzzüldən sonra töküntüləri toplamaq məcburiyyətində qalırdım. Əgər səbirli olsan, bir gün sənin təcrübəni yeni nəsillərə ötürmək imkanın yaranır.

Deyəcəklərimin ayrıseçkiliklə heç bir əlaqəsi yoxdu. Məsələnin italyan olmaqla da bir bağlantısı yoxdu. Ancaq mənim o paltardəyişmə otağında keçirdiyim 14 il ərzində musiqi həmişə italyan musiqisiydi. Halbuki son illərdə bu dəyişib. Artıq pop musiqi onun yerini alıb və bu, məni dəli edir. Rasist filan deyiləm, ancaq düşünürəm ki, biz ancaq italyan musiqisinə qulaq asmalıyıq. Mövzu italyan musiqisinin istifadə məqsədidi. Mən Qlazqoda oynayanda da eyniydi. Orda da ancaq şotland musiqisinə qulaq asardılar. Bu, sadəcə, bir inancdı və belə də davam etməlidi.

"Milan”da baş verənləri gördükdən sonra bir çox komanda yoldaşımla birlikdə ayrılmaq qərarına gəldik. Qəribə şeylər cərəyan edirdi. Çempionlar Liqasında oynayanda, Avropa səhnəsinə çıxanda atmosfer inanılmaz olurdu. Yox, hansısa ixtilafdan söhbət gedə bilməz, konsentrasiya atmosferi var idi. Matçın başlarından etibarən xüsusi bir nəşə olurdu içimizdə. O möhtəşəm ruhla nəfəs alırdıq. Eyni şeyi Qlazqoda da hiss edirdim. Başqa bir eradan gələn futbol tarixinin gözəlliyini duya bilirdin. Qlazqodakı ilk günümdə mən duşda olanda Qaskoyn corablarımın içinə böyük bayırını eləmişdi. Duşdan çıxdıqdan sonra ətrafı üfunət qoxusu basmışdı. Hər gün bu və bənzər şeylər edirdi.

"Milan” – "Mançester Yunayted” matçından öncəki gün isinmə hərəkətlərini yerinə yetirirdik. Yerdə ilbiz var idi. Oyunçular dedilər ki, ilbizi canlı halda yeyəcək qədər cəsur deyilsən. Dedim ki, adambaşı 500 avro ortaya qoyun, mən də yeyim. 4 fitness məşqçisi var idi, bizdə staj keçirdilər. İlbizi ağzıma atdım və uddum. Sonra həmin stajorlara 15 min avro pul verdiyimi xatırlayıram. Bir dəfə Massimo Oddo əsəbimə "işləyirdi”. Yemək vaxtı idi. Dayanmadan zarafatlaşdı və mən də çəngəli bud sümüyünə sancdım.

Son illərdə fərqinə vardığım bəzi tipik fərqliliklər var. Əksər gənc oyunçular öz dünyalarında yaşayırlar. Onlar veteranların adi nəsihətlərindən belə məhrumdurlar. Ətrafda olan insanlara hörmət qoymaq... - əksər gənclərin bu barədə böyük problemləri var. Məncə, bu gün yeni Qattuzo tapmaq problem deyil. Mən paltardəyişmə otağında yalnız deyildim. Qrupun bir parçasıydım – güclü, qalib qrupun. Klubun tarixini dəyişmək istəyən bir qrupun parçasıydım. 30-lu yaşlarında olanda belə, buna iddia edirdik. Mən işimdə tək deyildim. Qaydalar bizim üçün çox önəmliydi. Hər birimiz onlara əməl etməliydik. Bu gün problem odur ki, bənzər qaydalar artıq yoxdu.