Georgi Nikolov
İcazənizlə futbolsevərlərə sualla başlayım: Avropanın klub turnirlərinin matçlarını sevirsinizmi? Boş tribunalar önündə keçirilən, qeyri-ənənəvi, bir qarşılaşmadan ibarət, belə desəm, insanda duyğular fırtınası yaratmayan mübarizələr ürəyinizcədirmi?
Şəxsən mənim heç xoşuma gəlmir. Bu, adət etdiyim, hakimin start fitindən öncə həyəcanlandıran futbol deyil. Hətta sevimli komandamın - Bakı "İnter”inin 500, 1000, 2000 sadiq fanatı belə, həm futbolçular, həm də tamaşaçılar üçün lazım olan ab-havanı yaratmağa qadir idi.
Təbii, bu oyun stadiondakı fanatlar üçündü. Yaşıl meydanda tər tökən idmançıların da ana missiyası azarkeşləri sevindirmək, duyğulandırmaqdı. İndiki durumda hər şey bayağıdı. Nə rəngarəng bannerlər işə yarayır, nə karton manekenlər, nə də dinamiklərdən gələn azarkeş sədaları.
Məncə, belə vəziyyətdə futbolçular da özlərini uzaq səhraların birində, "idmanın şahı”na biganə qumların əhatəsində oynayırmış kimi hiss edirlər. Başqa necə ola bilər ki? İlğım vahəni əvəz edə bilmədiyi kimi, heç nə canlı azarkeşi əvəz edə bilməz. Deməli, UEFA-nın bu mövsüm bizə sırıdığı eybəcər imitasiya da Avropanın gerçək futbol bayramının verdiyi hisslərin heç kölgəsi də deyil.
Eksklüziv olara Fanat.Az üçün