Qayıt, kəndə gəl... (YAZI)

 

...Olsa da, bu, yadellidən gələn təhlükənin qarşısında müdafiə məqsədli lokal hücum kimi. Tutalım, Babək...

Problem sistemdədir. Məsələn, Həzi Aslanov timsalında tankçı-hücumçumuz olub, ancaq bu fiquru bizim sistem üzə çıxarıb, onun hücumçu mövqeyində faydalı olacağını müəyyənləşdirməmişdi. Başqa, fərdi xoş nümunələr də var. Az da olsa, var və onlar da sistemin hücumameyilli olmaması ucbatından pərakəndə şəkildə.. faydası çox olmayan məfhuma çevrilib, gediblər.

Mövzumuz hücum deyil. Hücum eləmək istədiyim problem azərbaycanlı futbolçunun xaricdə duruş gətirə bilməməsidir. Əslində, ümumilikdə azərbaycanlının başqa ölkədə tab gətirməməsi də buna aid edilə bilər. Almaniyada 21 ildi yaşayan ailə tanıyıram ki, hələ də özü kimi qalıb. Heç bir mədəni, hətta fiziki inteqrasiyadan söhbət belə gedə bilməz. Bunu necə bacarırlar, niyə belə olur - qəlizdir anlaşılması... 

Tək-tük hücumçularımızdan olan Rauf Əliyev Albaniyanın köklü klublarından olan "Kukesi" ilə yayda bir illik müqaviləsinin sevincini bayram eləməmiş, qayıtdı, üstümüzə gəldi.  O da ondan əvvəlkilər kimi - hansısa problem var, amma indi yox, haçansa açıqlayacaqmış...

Nədir bu problem ki, bütün hallarda bizimkiləri haqlı çıxardır, amma nədən ibarət olması bilinmir, açıqlanmır, deyilmir...

Qoy Rauf da gəlsin. "Anortosis"də yaxşı təsir bağışlayan Araz Abdullayev də qayıtsın. Çexiyaya gedəndən daha çox futbolçuya, idmançı cüssəsinə nail olan Fərid də geri dönsün! Nə var yad ellərdə, qayıdın geri... 

Azərbaycanlı futbolçunun xarici klubda qalıb, ordan o tərəfə  inteqrasiyası niyə əmələ gəlmir? Bunun texniki problemləri də var. Ancaq yoxdu. Olsa, heç biri özünün haqlı mövqeyini gizlədib, haqsız duruma düşməz, dərhal açıb, ağardar. Bu nə hoqqadırsa, Vaqif Cavadovun "Tvente"yə toylu-büsatlı yola salınmasından tutmuş, məsələn, Ramil Şeydayevin "Jilina"da belə tam möhkəmlənə bilməməsinədək sistematik davam edir.

Əsas səbəb beyindədi. O, buna hazır deyil. Azərbaycanlı evinə, elinə bağlı bir tipdi. O, qonaq getməyi yox, qonaq qarşılamağı sevir. Ən bahalı əşyaları, ən dadlı şirniyyatı "qonaq gələr" deyə, ehtiyatda saxlayır.

Bax, bunun izahını tapıb, çözmək nə qədər müşküldüsə, futbolçumuzun, ümumiyyətlə, idmançımızın, lap ümumiyyətlə, insanımızın  da xaricdə tab gətirə bilməməsinin kompleks səbəblərini müəyyənləşdirmək bir o qədər qəlizdi.

Əvvəla, xaric deyəndə biz Avropa ölkələrini nəzərdə tuturuq. Burada dəqiq standartlar var. İdmançının məşq, qida, yuxu və s. hərəkətləri konkret rejimə daxildi. Bu sistemin adı təxinən belədir: fərdlərin sistemi.

Öz ölkəsində avtoritet kimi olan bir azərbaycanlı  xaricdə bu "cansıxıcı" tempə baş əymək istəmir. İkinci, mövzunun peşəkar tərəfi isə odur ki, futbolçu yetişdirməyimiz heç bir standarta sığışmır - "materialımız" rəqabətədavamlı deyil.

Millinin baş məşqçisi seçilən Qurban Qurbanovun dünən mətbuat konfransında dediyi dəyərli fikri xatırladım: "Futbolçudan əvvəl yetişdiriləsi insanlar var. Məsələn, məşqçi, fizioterapevt, hətta masajçı. Bu insanların sağlam olması çox vacibdi. Bu gün nə idman həkimimiz, nə fizioterapevtimiz var. AFFA rəhbərliyi ilə bundan sonra daha tez-tez görüşlərimiz olacaq. 8-10 yaşlı uşaqları sağlam insanlara tapşırmalıyıq. Onların həkimləri özləri sağlam, savadlı olmalıdı. Bundan sonra bu barədə daha çox düşünəcəyik. Bu insanların yetişməsi üçün kurslarımız olacaq. Görüləsi işlər çoxdu".

Rauf, qayıt kəndə gəl. "Kukesi"də möhkəmlənə bilmirsənsə, oralarda vaxt itirmə, gəl. Bizim vaxta ehtiyacımız var. Görək, nə olur...

Rəqabətədavamlı idmançı, idmançının hüquqlarını, nüfuzunu müdafiə eləyə biləcək beynəlxalq səviyyəli menecerlər yetişdirməyincə bizimkilər xaricə niyə çıxmalı olduğunu, legioner həyatının nə demək olduğunu dərk/hiss eləməyəcək.