Vaqifin sonu budursa...

 

Zamanla Eminlə Ramilin pis insan, biz azərbaycanlı və pis futbolçu olmadığını görmüşük. Rusiya "məktəbi”nin bu iki yetirməsinin gəlişi ilə seçməmizin sıçrayış edəcəyinə inananlar öncədən az idi. Reallıqla romantikanın sərhədlərini itirənlər isə Mahmudovla Şeydayevdən daha çox şey umur, həmişə olduğu kimi yanılırdı...

İndi də Ayaz var... Moskva "Spartak”ının yetirməsi uğurlu "Rostov” macərasının ardından yenidən paytaxt klubuna qayıdıb. "Xalq komandası”nda möhkəmlənə bilməyən Ayazın bu yaşdan sonra "partlayış”la diqqət çəkəcəyini proqnozlaşdırmaq xüsusi cəsarət tələb edir. 

1996-cı il doğumlu oyunçu artıq perspektivli gənc yox, potensialı tam açılmayan yarımmüdafiəçidi. Ən yaxın iki ildə karyerasında ciddi irəliləyiş nəzərə çarpmasa, necə deyərlər, qoşulacaq sıravilərin cərgəsinə... 2018-ci ilə qədər  qonşu ölkənin U-21 yığmasına çağırılan futbolçu AFFA-nın dəvətinə səs verməyə tələsmir. Rusiyanın əsas yığmasından alacağı sevindirici mesajla bağlı ümidləri tam tükənmədiyi halda, ölkəsində yerli statusunu itirmək istəmir... Aleksandr Səmədovu Bakıda daşqlaq edənlər indi də Quliyevi tarixi vətəninə qarşı sayğısızlıqda suçlayır... 

 

Eyni şeyləri UFA-nın 24 yaşlı yarımmüdafiəçisi Azər Əliyev haqda da söyləmək olar. Futbolun sirlərinə Krasnoyarskda yiyələnməyə başlayan Azər çətin yol keçib. Klubu iddialılardan sayılmasa da, yarımmüdafiəçi Rusiyanın elitasında müntəzəm oynayır.

 

AFFA-nın baş katibi (həm də icraçı vitse-prezidenti) Elxan Məmmədovun davamlı şəkildə əlaqə saxladığı "77 nömrə” özünün söylədiyi kimi, İtaliya və ya İspaniya çempionatlarında top qovmaq arzusunun vaxtından əvvəl puç olmasını istəmir. Başqa sözlə, Azərbaycana "hə” deməklə karyerasını böyük risk altına atacağından ehtiyatlanır.

Qınamağa, kökəbağlı olmadıqlarını qabartmağa, Azərbaycan üçün hər şeyə hazır olmadıqlarını əldə bayraq etməyə dəyməz! Şübhəsiz, heç biri yalnız öz başı ilə qərar vermir. Ətrafındakı futbol adamları daha işıqlı yolla addımlamağı və əsla tələsməməyi məsləhət görür...

... "Neftçi”də Azərbaycan çempionluğuna həsrət qalan Mahmudov və "Sabah”a sığınan Şeydayev nümunələri  ortadadı. Böyük zəhmət və pul bahasına Rusiyadan "qoparılan” azərbaycanlıların 2-3 il əvvəlki xəyalları indi əlçatmazdı. Və çətin ki, bir daha əlçatan ola...

Az qala unutmuşdum. Bir də ümumi dəyər anlayışı var axı. Hələ təqaüd yaşı çatmayan Vaqif Cavadov da Moskva ÇSKA-sından gəlmədi. "Keşlə”dən göndəriləndən bəri klubsuz, diqqətdənkənardı. Əlbəttə, Vaqiflə bağlı məsələlər bir qədər çoxşaxəlidi və bunların hər birinə yenidən qayıtmaq ayrıca yazı mövzusudu. Amma bütün hallarda, millinin ulduzunun "kənara tullanması” yolverilməzdi.  Yaxşı, başa düşdük, zəifləyib, kareyrasının zirvəsini aşıb. Üzünə bütün qapıları bağlamaq isə bariz qədirbilməzlik nümunəsidi. Guya 8 komandalı çempionatda oynayan bütün yerlilər Cavadovdan yaxşıdı? Yoxsa Vaqif Azərbaycan azarkeşini "Səbail”də "vaxt öldürən” Essyendən az sevindirib? Yığmanın futbolkasını geyinmək üçün Azərbaycana qayıdan adamın sonu budursa, milli mühitdə böyüməyən Ayazdan, Azərdən sadəlöhv jestlər gözləmək gülməlidi.  Pafosu kənara qoymağı bacarmaq, həyata geniş bucaqdan baxmağı öyrənmək lazımdı. 

Belə məqamda yalnız bütün duyğuları ikinci plana keçirən vətənpərvərlik hissləri  ön plana keçə bilər ki, o da sezilmir. Bir sözlə, indiki futbol mühitini formalaşdıran AFFA-dan milyon və Bakıda rahat mənzil istəmək onların haqqıdı. Bu başqa məsələ ki, heç biri milyona dəymir.