Fanat.Az İkinci Qarabağ savaşının iştirakçısı, qazi İman Məmmədovla müsahibəni təqdim edir.
İman Eyyub oğlu Məmmədov Bakı şəhər Nərimanov rayonunda anadan olub. Hazırda Goranboy rayonu Veyisli kəndində yaşayır. Azərbaycan Dövlət Aqrar üniversitetində təhsil alıb. Hərbi xidmətdən əvvəl 7 il güləş və qaydasız döyüş idman növləri ilə məşğul olub, respublika birincisidir. Həm mülki həyatda, həm də hərbi xidmətdə bayrağımızı qaldıran İman hərbi xidmətinin 4-cü ayında döyüşlərə qatılaraq, müharibənin 9-cu günündə qəhrəmanlıq göstərərək qazi olub.
- İman, qəzan mübarək. Necəsən, müalicən davam edir?
- Çox sağ ol. Şükür Allaha, indi yaxşıyam, müalicəmi də evdə davam etdirirəm.
- Necə oldu yaralandın?
- Suqovuşan istiqamətində gedən döyüşlərdə düşmənin atdığı minamiyot qəlpəsi ilə.
- Neçə qəlpə yarası oldu, hardan yaralandın?
- 7 qəlpə yarası aldım. İlk atılan minamyotun qəlpələri sol və sağ ayağımın bud nahiyəsinə dəydi. Sol ayağım bud nahiyəsindən qırıldı. Sonrakı atılanlar isə sol qoluma, kürəyimə, bir də üzümə tuş gəldi.
- Yaralanma anı necə oldu, açıq sahə idi? Döyüş gedə-gedə, yoxsa qəfildən atıldı?
- Xeyr. Dağlıq ərazi idi. Bizə göstəriş verilən ərazini tutmalı idik. Həmin əraziyə yaxınlaşanda düşmənin raket zərbələri başladı. Döyüşə-döyüşə irəlilədik. Zərbələr ara vermirdi. Yenidən həmlə edərkən, qəfildən yanıma düşən minamiyot qəlpəsi ilə yaralandım.
- Yaralanandan sonra döyüş yoldaşların çıxartdı səni həmin an, yoxsa döyüş bitəndən sonra? Özündə idinmi, ümumiyyətlə?
- Təxmini, saat 5-6 radələrində yaralandım. Amma neytralda oldugum üçün 4 saatdan sora təxliyə edə bildilər. Neytralda olduğun müddətdə baş gizirimiz Aqil Həmzəyev mənə yaxınlaşdı, bir az apara bildi. Amma yaram ağır oldugu üçün tək çıxara bilmədi. Kömək çağırdılar. İki nəfər yenidən gəldi. Biri mayor idi. Deyəsən, kəşfiyyat rəisi idi. Onların köməkliyi ilə həmin ərazidən tamamən çıxarıldım.
- Başqa ərazilərdə döyüşmüşdün, yoxsa tək elə Suqovuşanda?
- Suqovuşan və Talış. Talış kəndi istiqamətində gedən döyüşlərdə arxa cəbhədə idik. Çünki bizim öz mövqeyimiz var idi və həmlə əmirini gözləyirdik.
- Xüsusi tabor idiniz deyə? Vəzifən nə idi?
- Xeyr. Sadəcə, hər taborun öz missiyası var idi. Biz də öz missiyamızı gözləyirdik. Vəzifəm isə qumbaraatan idi.
- Atdığın qumbaralardan ölən erməniləri təxmini sayını bilirsənmi? Ümumiyyətlə, üzbəüz erməni öldürdüyün oldumu?
- Xeyr, sayını bilmirəm. Döyüşlərimiz uzaq məsafədən oldugu üçün atdığım mərminin tam hədəfə dəydiyini görə bilmirdim həmin zaman. Amma bir xeyli erməni ölüb qumbaralarımdan.
- Döyüş bitəndən sonra da təxminən gedib görə bilmirdiniz? Məsələn, atdığın qumbaralar hansı əraziyə düşüb və orada nə qədər erməni əsgəri ölüb?
- Çox təəssüf ki, xeyr. Çünki Suqovuşan alınan günü mən yaralandım, öldürdüyümüz leşləri görmək mənə nəsib olmadı... Yaralandığım zaman artıq silah yoldaşlarım həmin ərazini almışdılar. Mən də ki məlum məsələ, təxliyyə olunmuşdum.
- Əsas odur, öldürdün. Haqqın danılmazdır. İman, ümumiyyətlə, döyüş sənə hansı hissləri verdi? Orda olduğun müddət bundan sonrakı həyatında necə bir dəyişiklik edəcək? Gəncsən, həyatında ilk dəfədir belə bir şey görürsən, ölümlə burun-buruna olub, yarı yoldan dönmüsən...
- Döyüş mənə qürür hissi verdi. Çünki 30 ilə yaxındır işğalda olan torpaqlarımızın azad olunması uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak etdim. Orada məqsədimiz tarix yazmaq idi. Tarixə də qovuşa bilərdik, şəhadətlik zirvəsinə. Amma mənə qismət olmadı. Biz ora ölməyə yox, öldürməyə və şəhid olmağa getmişdik. Ölən ancaq erməni olar. Biz ölmərik.
- Bəs, indi necə, İman? İnsanıq. Kiçik də olsa təəssüf hissi varmı? Üzünə qəlpə dəyib, izi qalacaq, bədənində də. Heç düşünürsənmi niyə belə oldu, kaş olmazdı.
- Zərrəcə düşünmürəm. Torpaq uğrunda nəinki ayağımızdan, qolumuzdan, hətta canımızdan keçməyə belə hazırıq, hazır da olmalıyıq.
- Onda sənə ürəkdən təşəkkür edirik ki, canından, qanından keçməyə hazırsan, keçdin də. Bu gün sənə, sənin timsalında olan qazi, şəhidlərimizə görə qalibik. Hər şey üçün sağ olun.
- Siz sağ olun, Vətən sağ olsun!